Από την Αφρική με αγάπη – Ελληνοαιθιοπικά / From Africa with love -Greekethiopics

Υπενθύμιση: κάθε μέρα, κάθε μήνας, κάθε χρόνος που περνάει είναι μία ακόμα μέρα, μήνας, χρόνος που ο Πούτιν επιλέγει να μην λήξει τον πόλεμο.

Τιμή και δόξα στον Ουκρανικό λαό που σήκωσε και σηκώνει το ανάστημα του. Τιμή και δόξα στους Ρώσους δημοκράτες και αντιφασίστες που σηκώνουν όσο μπορούν το κεφάλι ενάντια στο γελοίο καθεστώς των γκάγκστερ και των φασιστών του Πούτιν, του Πριγκόζιν, του Κύριλου, του Μπουτ. Δόξα στην Ουκρανία και δόξα σε αυτούς τους ήρωες, Ουκρανούς και Ρώσους.

René Lévesque speaks with students of Scarborough College (25 Mar. 1968)

Για τους Νέο-νεοέλληνες του 2122

Διαβάζω το Ministry for the Future του KSR και μου εσκασε λαμπακι ποσο ΛΙΓΟ χωρο στο μυαλο μας οι Ελληνες αφιερωνουμε στους μελλοντικους Ελληνες. Ανεξαρτητα πολιτικης τοποθετησης, ειτε αναπολουμε εθνικα μεγαλεια, ειτε κλαιμε εθνικες καταστροφες, ειτε το εαμ και το πολυτεχνειο. Ειμαστε μια κουλτουρα που το “νεοελληνες” το λεμε εξ’ορισμου απαξιωτικα. Αν εμεις ειμαστε ηδη απαξία, αχρηστοι και αναξιοι, ποσο μαλλον οι μελλοντικοι νεο-νεοελληνες του 2122. Τι αυτοκτονικη κουλτουρα ειμαστε ρε.

Μπρεχτ – Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΨΗΛΑ
θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαί.
Ο λόγος; έχουνε
κι όλας φάει.

Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
χωρίς να ‘χουνε δοκιμάσει
κρέας της προκοπής.

Πως ν’ αναρωτηθούν πουθ΄ έρχονται
και που πηγαίνουν; Είναι,
τα όμορφα δειλινά,
τόσο αποκαμωμένοι.

Το βουνό και την πλατιά τη θάλασσα
δε τα ‘χουνε ακόμα δει
όταν σημαίνει η ώρα τους.

Αν δε νοιαστούν οι ταπεινοί
γι αυτό που είναι ταπεινό
ποτέ δε θα υψωθούν.

ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΔΕ ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ.
Οι μήνες όλοι, όλες οι ημέρες
είναι ακόμα ανοιχτές. Κάποια απ’ αυτές
θα σφαγιστεί μ’ ένα σταυρό.

ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΨΩΜΙ.
Οι έμποροι φωνάζουν γι αγορές.
Οι άνεργοι πεινούσαν. Τώρα
πεινάνε κι όσοι εργάζονται.
Τα χέρια που ήταν σταυρωμένα, σαλεύουν πάλι:
Φτιάχνουν οβίδες.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΝΕ ΤΟ ΦΑΙ ΑΠ’ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
κηρύττουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
ζητάν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν.
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
λεν πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
είναι πάρα πολύ δύσκολη
για τους ανθρώπους του λαού.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΨΗΛΑ ΛΕΝΕ: ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
είναι δύο πράγματα ολότελα διαφορετικά.
Όμως η ειρήνη τους κι ο πόλεμος τους
μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.

Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από τη μάνα.
Έχει τα δικά της
απαίσια χαρακτηριστικά.

Ο πόλεμος τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο
η ειρήνη τους.

ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΨΗΛΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
ο απλός λαός ξέρει
πως έρχεται ο πόλεμος.

Όταν αυτοί που είναι ψηλά καταριούνται τον πόλεμο
οι διαταγές για επιστράτευση έχουν υπογραφεί.

ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ, ΜΕ ΚΙΜΩΛΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ:
«Θέλουνε πόλεμο».
Αυτός που το ‘χε γράψει
έπεσε κι όλας.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΨΗΛΑ ΛΕΝΕ:
Να ο δρόμος για τη δόξα.
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε:
Να ο δρόμος για το μνήμα.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ
δεν ειν’ ο πρώτος. Πριν απ’ αυτόν
γίνανε κι άλλοι πόλεμοι.
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος,
υπήρχαν νικητές και νικημένοι.
Στους νικημένους, ο φτωχός λαός
πέθαινε από την πείνα. Στους νικητές
ο φτωχός λαός πέθαινε το ίδιο.

ΣΑΝ ΕΡΘΕΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ, ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ
πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους.
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
είναι του εχθρού η φωνή.
Κι εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
είναι ο ίδιος τους ο εχθρός.

ΝΥΧΤΑ
Τ’ αντρόγυνα
ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους. Οι νέες γυναίκες
θα γεννήσουν ορφανά.

ΣΤΡΑΤΗΓΕ, ΤΟ ΤΑΝΚ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ
Θερίζει δάση ολόκληρα, κι εκατοντάδες άντρες αφανίζει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Χρειάζεται οδηγό.

Στρατηγέ, το βομβαρδιστικό σου είναι πολυδύναμο.
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο, κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει
βάρος πιο πολύ.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Χρειάζεται πιλότο.

Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.
Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Ξέρει να σκέφτεται.

Rotting Christ

Όταν ήμουνα μικρός το όνομα αυτής της μπάντας μου ακουγόταν πολύ ακραίο και πολύ προκλητικό. Συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα το ακραίο στη φράση “ο Χριστός που σαπίζει”. Πρόκειται απλά για αυτό που όντως συνέβη πριν από περίπου δυο χιλιάδες χρόνια. Τον άνθρωπο αυτόν το εκτέλεσαν οι Ρωμαίοι, τον θάψανε, και το πτώμα του αποσυντέθηκε όπως όλων των υπολοίπων ανθρώπων που έζησαν την ίδια περίοδο. Απλά πράγματα και προφανή για τα τρεισήμισι δισεκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη που δεν είναι Χριστιανοί ή Μουσουλμάνοι.

Γ. Καπουτζίδης : Καταπολεμώντας τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού – ταυτότητας φύλου