Τι θελουμε να ειναι ο ΣΥΡΙΖΑ?

Αντιγραφω απο το ιστολογι Σκέψεις για τον ΣΥΡΙΖΑ που εκτιμω πολυ:

Στη σημερινή συνάντηση της ΥΠΕΞ με τους πολιτικούς αρχηγούς για το θέμα της πρότασης Νίμιτς για την ονομασία της ΠΓΔΜ, θα είναι ο Τσίπρας και όχι ο Αλαβάνος.
Ο Αλαβάνος όμως είναι (αν δεν κάνω λάθος) ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας.
Ο Τσίπρας είναι ο πρόεδρος της μιας (βεβαίως της μεγαλύτερης) συνιστώσας. Με ποια λογική και χωρίς συζήτηση ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπείται από τον πρόεδρο της μιας συνιστώσας; Εκτός κι αν ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ είναι το ίδιο πράγμα ή περίπου το ίδιο και δεν το είχαμε καταλάβει.
Γιατί να μην είναι ο Μπανιάς ή ο Νταβανέλλος ή ο Γλέζος; Ή αν υπάρχει κενό ηγεσίας η γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ συλλογικά;
Τόσο εύκολα και γρήγορα ξεπετιέται ο ΣΥΡΙΖΑ; Κατά τα άλλα τα περί ισονομίας και ισοτιμίας είναι αέρας κοπανιστός;

Κατα τη γνωμη μου, αυτο ειναι σημαντικοτατη παρεκτροπη. Μαλιστα προκειται για μια παρεκτροπη που συνεχιζει την ταση που κατα τη γνωμη μου εχει αρχισει εδω και καποιες εβδομαδες, να βλεπουμε δηλαδη σε ενα βαθμο τον ΣΥΝ (ή καλυτερα, την ηγεσια του ΣΥΝ) να πολιτευεται σαν να ταυτιζεται με τον “ολον ΣΥΡΙΖΑ”. Συγκεκριμενα, πιστευω οτι αυτο αρχισε απο τοτε που ο Αλεκος Αλαβανος αρχισε να μιλαει για “εναλλακτικη προταση εξουσιας απο τα αριστερα”.

Να λεμε τα πραγματα με το ονομα τους: ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι αντιπολιτευτικο μετωπο. Ειναι μια πολιτικη συμμαχια δυναμεων της αριστερας οι οποιες εχουν συμφωνησει σε μια σειρα απο αντιπολιτευτικους στοχους παλης, και μαλιστα κατα βαση αρνητικους. Οι οποιοι θετικοι στοχοι παλης ειναι ξεκαθαρα ορισμενοι και ειναι κατα βαση το ελαχιστο κοινο εδαφος που μπορουν να εχουν οι διαφορες συνιστωσες. Σαν τετοια, η πολιτικη αυτη συμμαχια ειναι εντιμη, ξεκαθαρη και πολιτικα χρησιμη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σαν συλληψη ειναι η στοιχειωδης ιδεα οτι δεν χρειαζεται να συμφωνουμε στον τροπο με τον οποιο πιστευει ο καθενας οτι πρεπει να φτασουμε στον σοσιαλισμο (ή ακομα οτι δεν χρειαζεται καλα καλα να συμφωνουμε για το τι εννοουμε σοσιαλισμο) για να μπορουμε να εχουμε κοινη δραση η οποια ειναι απολυτως αναγκαια για την κοινωνια και τα κινηματα της σημερα. Με αυτην την ξεκαθαρη πολιτικη συμφωνια μπορουν να συνεργαζονται κατω απο την ιδια οργανωτικη δομη ευρωκομμουνιστες, μαοικοι, ανανεωτικοι, τροτσκιστες, σοσιαλιστες, ελευθεριακοι και εν γενει αριστεροι για στοχους που ειναι σαφεις και πεπερασμενοι: οχι στην εμπορευματοποιηση της παιδειας, προστασια του περιβαλλοντος, οχι στη συρρικνωση του κοινωνικου κρατους, οχι στο ξεπουλημα των λιμανιων κτλ κτλ.

Ομως απο τη στιγμη που θελουμε να αρχισουμε να μιλαμε για “εναλλακτικη αριστερη προταση εξουσιας”, πρεπει να συμφωνησουμε σε πολλα περισσοτερα πραγματα. Και απο οσο γνωριζω τουλαχιστον, τετοια κουβεντα δεν εχει γινει μεταξυ των συνιστωσων και των ανενταχτων. Προσωπικα, πιστευω οτι αυτη η κουβεντα πρεπει να γινει στην Πανελλαδική συνάντηση ΣΥΡΙΖΑ, τον Μαρτιο. Ειναι αλλωστε πλεον θεμα πολιτικης ταυτοτητας: τι ειναι ο ΣΥΡΙΖΑ και αν εχει στοχους επιπλεον των διακηρυγμενων, ποιοι ειναι αυτοι και με ποιο σκεπτικο.

Μεχρι τοτε, η ηγεσια του ΣΥΝ θα πρεπει να αποφευγει κινησεις σαν τις παραπανω που θολωνουν τοσο τον χαρακτηρα, οσο και τον ρολο του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργωντας παραλληλα κακο κλιμα μεσα στη συμμαχια…

(πηγη σηματος: ΣΥΡΙΖΑ με αδεια CC-by-2.0)