Τω καιρώ εκείνω

Τω καιρώ εκείνω μια δεκαεφτάχρονη προσφυγοπούλα από τη Ρουμανία ανέβηκε στον Γολγοθά να μαζέψει τα σκουπίδια αυτής τα επιούσια.

Τέτοιαν εποχή του χρόνου φεύγουν ταξίδι για άλλα μέρη οι βροχές.

Ανθρωποι χωρίς φύλακα Αγγελο

οι πρόσφυγες

και η κοπέλα που πέθανε πάνω στον Γολγοθά των σκουπιδιών δεν είχε κανέναν να τη φυλάξει απ’ την όπισθεν του γιγάντιου φορτηγού…

Στην κοιλιά της άνθιζε κρινάκι, όμως οι εκατόνταρχοι που τη βρήκαν συντεθλιμμένη γράφουν πιο υπηρεσιακά τις αναφορές τους, «το θύμα ήταν έγκυος» σημείωσαν, όνομα; -παύλα, κενόν. Επίσης δίστασαν στον αριθμό των ευρημάτων…

Τελείωσαν γρήγορα τη δουλειά – ο νεώτερος ακόμα ζαλισμένος απ’ το ροκ του Σαββατόβραδου, με δυσκολία άντεχε τη βάρδια μέσα στη σκόνη και την πρώιμη ζέστη του Γολγοθά. Ο πρεσβύτερος, πιο ψύχραιμος, συνέλεξε τα ράκη που συνέθεταν το παζλ αυτής της μικρής ιστορίας – έτσι για την τάξη.

Ωρα συμβάντος: μέρα μεσημέρι. Ούτε που σκοτείνιασε καθόλου στα ξαφνικά ο ήλιος, όπως τω καιρώ εκείνω, που, βλέποντας τη μαυρίλα να απλώνεται στα σύμπαντα, απόρησαν οι Ελληνες και θαύμασαν λέγοντας ότι «κάπου, κάποιος Θεός πεθαίνει»! Μύθος βέβαια, δεν γράφουν τέτοια οι Γραφές, τέτοια λένε οι παππούδες στα εγγονάκια τους για να σεβαστούν τον κόσμο.

Στην άλλη ζωή – ναύτη, καλέ ναύτη, ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει…

Κρανίου τόπος και το κρινάκι δεν άνθισε…

Ούτε αγοράκι έγινε, ούτε κοριτσάκι…

Συντελεστες:

• κειμενο: Σταθης
• φωτογραφια: markbarky (CC.by.nd)
• σκληροτητα και απανθρωπια: Ελληνικη Δημοκρατια