Εφτα τραγουδια

Ζηλεψα το (πολυ καλο) Infowar και ειπα να κανω μια δικη μου τραγουδοαφηγηση της συγχρονης αριστερας. Για να μην πλακωθουμε, ντισκλειμερ: ειναι οπως εγω τα καταλαβαινω, οπως εγω τα εχω ζησει και οπως εμενα τελοσπαντων αρεσει. Α, επισης, δεν βαζω τα βιντεο τα ιδια αλλα λινκς προς αυτα, γιατι αν τα βαλω ολα θα σερνεται η σελιδα. O πανκης Λενιν ειναι εργο της Ariel Lopez, με αδεια CC-by-nc-sa. Οκει? Παμε?

1. Manu Chao – Clandestino

Απο πριν ακομα απο το Σηατλ, αλλα μετα την εξεγερση των Ζαπατιστας, ο Μανου, με το Clandestino απο το ομοτιτλο πρωτο του προσωπικο αλμπουμ, μιλαει για αυτο που λιγο αργοτερα οι Νεγκρι και Χαρντ θα εγραφαν πως ειναι η βομβα στα θεμελια του συγχρονου νεοφιλελευθερου καπιταλισμου: τη μεταναστευση.

2. Rage Against The Machine – Sleep Now In The Fire

Λιγοτερα απο ενα μηνα πριν τη Μαχη του Σηατλ, η σημαντικοτερη αμερικανικη πολιτικη μπαντα εβγαλε το τελευταιο της καθαροαιμο αλμπουμ. Στο Sleep Now In The Fire, μιλανε για ολους εκεινους τους λογους που οδηγησαν στην χειμωνιατικη εκεινη ανοιξη της Αμερικανικης ακρας αριστερας. Για την απορριψη του φουκουγιαμικου “τελος της ιστοριας” και την αμφισβητιση του καταναλωτικου νεοφιλελευθερου καπιταλισμου, οπως τα περιεγραψε η Ναομι Κλαιν στο No Logo που εκδοθηκε δυο μηνες αργοτερα.

3. Ska P – Intifada

Οι σκαπανκηδες απο την Ισπανια τραγουδανε τον αγωνα του Παλαιστινιακου λαου για ελευθερια και μαζι για ολη την Μεση Ανατολη, το πεδιο του πιο προσφατου ιμπεριαλιστικου Μεγαλου Παιχνιδιου και του παγκοσμιου τρομου που αυτο φερνει του , απο τον Λιβανο, το Αφγανισταν και το Ιρακ μεχρι τους Διδυμους Πυργους, τη Μαδριτη και το Γκουανταναμο.

4. Mellow Mark – Revolution

Ακομα και χωρις τα πετρελαια, ο πολεμος του Ιρακ θα ηταν απαραιτητος για να σκοτωσει το αισιοδοξο ριζοσπαστικο πνευμα του Σηατλ, της Γενοβα και της Φλωρεντιας και να το βαλει να δινει μαχες οπισθοφυλακης. Το αλμπουμ Sturm του Mellow Mark περασε σιγουρα απαρατηρητο το 2003 οταν βγηκε, αλλα σημερα μπορει να χρησιμευσει σαν αποδειξη αυτου ακριβως του αισιοδοξου ρευματος που ηθελε να τα αλλαξει ολα.

5. Green Day – American Idiot

Επιτρεψτε μου εδω μια δεξια παρεκκλιση. Μπορει η ανοιξη της Αμερικανικης ακρας αριστερας στο Σηατλ να ηταν συντομη, αλλα τα προοδευτικα (εν γενει) κομματια της Αμερικανικης κοινωνιας δεν ανεχτηκαν για πολυ τον ζυγο του Μπουσικου Patriot Act. Ταινιες οπως το Good Night, and Good Luck δειχνουν πως οι Αμερικανοι δεν θα ανεχτουν ξανα ιστοριες σαν αυτη με τις Dixie Chicks. Σε αυτο παταει αλλωστε και ο Ομπαμα.

6. Keny Arkana – La Rage

Το 2005 η Γαλλια συγκλονιζεται απο την εξεγερση των banlieue, τη μεγαλυτερη λαικη εξεγερση απο το 1968. Η Γαλλια, αλλα και ολοκληρη η Ευρωπαικη ηπειρος δεν μπορει να ισχυριστει οτι δεν το περιμενε:η προειδοποιηση υπηρχε ηδη απο το 1995 με την ταινια La Haine. Ενα χρονο μετα την εξεγερση, η Keny Arkana τραγουδαει για την οργη, η οποια συμφωνα με τον Leito στο (επισης προφητικο για το 2004) Banlieue 13 ξεχωριζει τους παριες απο τους υπολοιπους.

7. Kultur Shock – Tutti Frutti

Ξεκινησα με τους clandestinos του Μανου. Θα το κλεισω με τους Kultur Shock, το πολιτισμικο παιδι των παγκοσμιοποιημενων clandestinos. Μια γυφτοπανκ μπαντα με εδρα το Σηατλ, φροντμαν απο το Σαραγεβο και μπασιστα απο την Ιαπωνια. Το θολο, ακαθοριστο τουτι φρουτι ειναι το μελλον οχι μονο της αριστερας αλλα και του παγκοσμιου χωριου. Εμπρος για τον θαυμαστο καινουριο κοσμο του κυβερνοχωρου και της επισιτιστικης κρισης.