Απο το τρικυκλο στο βιτριολι

1963, το ακροδεξιο παρακρατος χτυπησε τον βουλευτη της ΕΔΑ, Γρηγορη Λαμπρακη. Το 2008 το “απελευθερωμενο”, νεοφιλελευθερο παρακρατος χτυπαει την συνδικαλιστρια Κωνσταντινα Κουνεβα. Το 1963 το παρακρατος ηταν στηριγμα του επισημου κρατους της Δεξιας. Το 2008 το παρακρατος ειναι στηριγμα του ημιεπισημου καθεστωτος εργασιακου μεσαιωνα που λυμαινεται το Δημοσιο. Το 1963 ηταν ενας βαλκανιονικης γιατρος, το 2008 μια μεταναστρια βουλγαρα ιστορικος.

Το 1963, το επισημο κρατος κατεληγε αρον αρον τις ερευνες του σε πορισματα περι “τροχαιου”. Το 2009 η ΕΛΑΣ καταληγει οπως οπως τις ερευνες μιλωντας για “εκληματα παθους” επιμενοντας ταχα στην “προσωπικη ζωη του θυματος”. Η εισαγγελεας Ε.Ραικου πολυ σωστα επιστρεφει τη δικογραφια στην ΕΛΑΣ, αντηχωντας τον Σαρτζετακη. Ελπιζω η κα Ραικου να δειξει την ιδια επιμονη στην διαλευκανση της υποθεσης με εκεινη του Σαρτζετακη.

Το οτι η ΕΛΑΣ προσπαθησε να ξεμπερδεψει αρον αρον με την υποθεση, επιλεγοντας συνειδητα να αγνοησει την συνδικαλιστικη διασταση του ζητηματος, ειδικα μετα και την δημοσιευση του ηχητικου ντοκουμεντου της Ελευθεροτυπιας, αποδεικνυει τις επικυνδινες αντιδημοκρατικες νοοτροπιες που κυριαρχουν στο σωμα. Το αιτημα για “δημοκρατικη τομη στην ΕΛΑΣ” ειναι οσο επικαιρο οσο ποτε.