Μισελ Ομπαμα

Δεν συμφωνω σχεδον σε τιποτα με την τελευταια επιφυλλιδα του Γιανναρα. Σε ενα σημειο ομως συμφωνω απολυτα. Αναφερομενος στον Ομπαμα, γραφει:

Και είναι μάλλον η πρώτη φορά στον διεθνή πολιτικό στίβο, που βλέπουμε ηγέτη με τέτοια δημόσια συμπεριφορά προς τη γυναίκα του: Με αβρότητα και πηγαία γενναιοδωρία να της δίνει παντού προτεραιότητα, να την τιμά με κομψή διακριτικότητα στοργής και με το φωτεινό του χαμόγελο.

Ασχετα με οτιδηποτε αλλο γραφει ο Γιανναρας και ασχετα με οτιδηποτε αλλο εχει να πει κανεις για τον αυτοκρατορα και τις ΗΠΑ, αυτο αξιζει να αναφερθει. Η αυτοκρατειρα δεν ειναι ουτε σκια “του αντρος της”, ουτε καμια χαζοχαρουμενη μπιμπο σαν την πυροβολημενη κυβερνητρα της Αλασκας, αλλα ουτε και καμια αδιστακτη να τη φοβαται το ματι σου σαν την Χιλαρι ή τη Θατσερ. Μεσα στα πλαισια του θεαματος, του τηλεσταριλικιου κτλ κτλ, ναι ναι ναι. Εστω σε αυτα τα πλαισια, η Μισελ Ομπαμα ειναι ενα πολυ θετικο γυναικειο προτυπο. Και το ιδιο ισχυει και για τη δημοσια εικονα της σχεσης του αυτοκρατορος με την αυτοκρατορισα.

(εκτος απο τη Μισελ Ομπαμα, ειμαι και φαν της Λισα Σιμπσον)