Σώζω όλα τα κορίτσια που ερωτεύομαι.

-Σας θυμάμαι, τότε ακόμα, όταν πηγαίνατε σχολείο, άρχισε να μιλάει η Γιούλια. Ήρθατε μαζί μας σε μια συναυλία. Τότε που πήγαινα στην πέμπτη. Ήταν χειμώνας και το χιόνι έπεφτε χνουδωτό και όμορφο. Το αρπάζαμε στο στόμα μας, καθώς περιμέναμε στη στάση τον Αριστοτέλη. Είχε αργήσει και λέγαμε να τρέξουμε να τον φωνάξουμε, όταν έφτασε μαζί σας. Το θυμάστε;

Ο Σάνια κούνησε το κεφάλι του.

-Δε φορούσατε σκούφο και ήσασταν χιονισμένος ολόκληρος και ο Αριστοτέλης είπε: “Αυτός είναι ο φίλος μου ο Σάνια”. Και εμείς αρχίσαμε αμέσως να σας περιεργαζόμαστε…

-Γιατί αυτό; ρώτησε επιφυλακτικά ο Σάνια.

-Αφού ήσασταν ο γιος του διευθυντή και σας βλέπαμε από κοντά για πρώτη φορά. Η τάξη σας ήταν σε άλλο πάτωμα. Προσπαθούσα να φανταστώ ότι πηγαίνατε στο σπίτι σας και εκεί ήταν ο Αρσένι Αλεξάντροβιτς… Έλεγα, πώς δε φοβάστε να του μιλήσετε; Ακόμα σκεφτόμουνα αν του μιλούσατε με το “σεις” ή με το “συ”;… Την ώρα της συναυλίας καθόσασταν δίπλα στη Μάσα, κι εκείνη σας ερωτεύτηκε αμέσως και μεις την κοροϊδεύαμε… Τη θυμάστε καθόλου αυτή τη συναυλία;

-Καθόλου. Και τι έγινε ύστερα;

-Τρέξατε στο διάλειμμα ν’αγοράσετε παγωτό.

Και ο Σάνια τα θυμήθηκε όλα… Τότε πήγαινε στη δεκάτη… Θυμόταν ακόμα πως του έκλεινε το μάτι ο γεράκος που έπαιζε την μπαλαλάικα… Και στην αίθουσα, στη δέκατη ένατη σειρά, καθόταν η Σβέτα. Είχε παρακαλέσει τότε τον Αριστοτέλη να τον πάρει μαζί με τους μαθητές του, μόνο και μόνο γιατί θα πήγαινε και η Σβέτα στη συναυλία. Το είχε ακούσει κατά τύχη στο διάλειμμα. Έτρεξε και στάθηκε μαζί της στη σειρά για το παγωτό. Έπρεπε να της μιλούσε εκείνη την ώρα, να της έλεγε κανένα αστείο, μα αυτός στεκόταν εκεί, κοίταζε από την άλλη μεριά και σώπαινε σαν βλάκας…

-Ήσασταν πολύ ερωτευμένος μαζί της; ρώτησε χωρίς τακτ η Γιούλια.

-Με ποιαν;

-Με το κορίτσι που στεκόσασταν μαζί στη σειρά για το παγωτό.

Και ο Σάνια της απάντησε: “Όποιος ξέρει πολλά, γερνάει γρήγορα”.

-Αυτή σώσατε τότε;

-Βέβαια! γέλασε ο Σάνια. Σώζω όλα τα κορίτσια που ερωτεύομαι…

-Όχι, πέστε μου στ’ αλήθεια!

-Εκείνη δεν ήταν από την τάξη μας, απάντησε ο Σάνια κι αναστέναξε, ενώ εγώ σώζω μονάχα κορίτσια από την τάξη μου…

(Νατάλια Σαλόμκο, “Αν ήμουν δάσκαλος“, μετάφραση Κίρα Σίνου, εκδ. Πατάκη,)