Το xkcd, προσφατα ολοκληρωσε την δημοσιευση σε συνεχειες της μινι ιστοριας 1337 (διαβαζε “leet“), το πρωτο κομικ του που δεν ειναι στριπακι.
Mιας και μπορω, αναδημοσιευω εδω το 1337 ολοκληρο. Tο κομικ εχει αδεια χρησης CC-by-nc-2.5. Kλικ για μεγεθυνση κλασικα. Παμε:
Καντε κλικ για μεγεθυνση. Ετζοι.
Επεσα κατα τυχη σε μια συγκλονιστικη σειρα σκιτσων του βραζιλιανου σκιτσογραφου Latuff, με θεμα την Παλαιστινη. Γραφω “σκιτσογραφου” και οχι “γελοιογραφου” γιατι νιωθω αβολα να ονομασω τα σκιτσα του γελοιογραφιες. Μιας και ο ιδιος εχει δηλωσει οτι τα σκιτσα του ειναι copyleft, την αναδημοσιευω και εδω.
Η σειρα λεγεται “Ειμαστε ολοι Παλαιστινιοι” και παει ως εξης:
Και ειναι μονο 7 σκιτσα. Θα μπορουσε να ειναι εκατομμυρια: “Ιρλανδοι δημοκρατες εναντιον του Βρετανικου στρατου, αρχες 20ου αιωνα”, “Ελληνες της Κωνσταντινουπολης εναντιον Τουρκικης αστυνομιας, μεσα 20ου αιωνα”, “Καταλανοι κυβερνητικοι εναντιον Ισπανων φασιστων, αρχες 20ου αιωνα”, “Κογκολεζοι ιθαγενεις εναντιον Βελγων αποικιοκρατων, 19ος αιωνας”, “Τουρκοκυπριοι πολιτες εναντιον Ελληνων φασιστων, μεσα 20ου αιωνα”, “Ουκρανοι αγροτες εναντιον Κοκκινου Στρατου, αρχες 20ου αιωνα”, “Αλγερινοι πολιτες εναντιον Γαλλικης κυριαρχιας, μεσα 20ου αιωνα”, “Ιρακινοι πολιτες εναντιον Αμερικανικης κατοχης, αρχες 21ου αιωνα”, “Ελληνοκυπριοι πολιτες εναντιον Τουρκικου στρατου, τελη 20ου αιωνα”, “Τσετσενοι πολιτες εναντιον Ρωσικου στρατου, τελη 20ου αιωνα”, και τοσα αλλα.
Ειμαστε ολοι Παλαιστινιοι.
Ειμαστε ολοι Ανθρωποι.
Κλικ για μεγεθυνση…
Συμφωνα με το BBC, σε ενα ορυχειο στη Σερβια ανακαλυφτηκε ενα μεταλλευμα που εχει ακριβως τη συσταση του Κρυπτονιτη, οπως ακριβως αυτη αναγραφεται σε ενα κουτι Κρυπτονιτη που κλεβει ο Λεξ Λουθορ στο Superman Returns. Το κουτι εγραφε sodium lithium boron silicate hydroxide.
Ο Κρυπτονιτης που ανακαλυφτηκε στη Σερβια δεν ειναι πρασινος και δεν λαμπυριζει, μονο στο υπεριωδες λαμπει με μωβ-πορτοκαλι ανταυγειες. Επισης, ειναι τελειως ακινδυνος και ταυτοχρονα δεν σχηματιζει τα μεγαλα κρυσταλα που κουβαλανε οι εχθροι του Σουπερμαν, αντιθετα καθε κρυσταλος του εχει μεγεθος περιπου 5 μικρα.
Ο Κρυπτονιτης λοιπον ειναι ασφαλης. Ο Σουπερμαν μπορει να ξαναρχισει να κοβει τις βολτες του ξανα πανω απο τα κεφαλια μας.
Το 2003, λιγο πριν τη μεγαλη διαδηλωση της Θεσσαλονικης (για την οποια, τωρα που το θυμηθηκα, μπορει και να γραψω καποτε) ειχαμε εκδωσει το πρωτο τευχος ενος φανζιν, του Τuring Machine. Το Τuring Machine, οπως σχεδον καθε φανζιν, δεν αντεξε και πολυ. Συνολικα βγαλαμε τρια τευχη και μεχρι το 2004 το ολο θεμα το ειχαμε παρατησει.
Τωρα ομως που σιγα σιγα πλησιαζουμε επικινδυνα στην αποφοιτηση, εχει αρχισει να μας πιανει και η νοσταλγια. Καπως παρομοια κατασταση με το καταπληκτικα συγκινητικο θρεντ “Παλιες παιδικες αναμνησεις” στο φορουμ των ηλεκτρολογων. Μια γενικοτερη νοσταλγια. Εν μερει θα μπορουσε να πει κανεις οτι αυτη η νοσταλγια ειναι μια προσπαθεια να ξανα-νοηματοδοτησουμε τον εαυτο μας, να ξαναπουμε ποιοι ειμαστε.
Το σκιτσακι αποπανω, με παει πιο παλια ακομα και απο το 2003 και το Turing Machine. το ξαναβρηκα οταν επεσε παλι στα χερια μου το πρωτο τευχος του Turing Machine. Ειναι το σκιτσακι με το οποιο ειχα διακοσμησει το end-itorial του πρωτου τευχους. Αλλα αυτο το σκιτσακι το ειχα φτιαξει ακομα πιο παλια, στο λυκειο, στο οπισθοφυλλο καποιου φυλλαδιου οργανικης χημειας αν θυμαμαι καλα.
Τελοσπαντων, πού τα θυμηθηκα ολα αυτα? Ειναι που ο φιλος μου ο Αλεκος ανελαβε την πρωτοβουλια να ξαναβαλουμε μπροστα το Turing Machine. Οχι βεβαια σε εντυπη μορφη (ποιος τρεχει στα φωτοτυπαδικα τωρα). Αλλα με τη μορφη ενος blog. Στο blog αυτο εχουμε ηδη μαζευτει οι τεσσερεις απο τους πεντε βασικους της παλιας ομαδας και περιμενουμε και την ανταποκριση και του πεμπτου που ειναι χαμενος λογικα καπου σε καποιο στουντιο με τους Potergeist.
To blog αυτο το λεμε “Ducky duck’s reebok pumps” και εχουμε ηδη αρχισει να ανεβαζουμε ενα ενα ολα τα αρθρα απο τα παλια τευχη του turing Machine. Τωρα, τι σχεση εχει η παπια και τα Reebok pump, θα χρειαστει να περιμενετε μεχρι να ανεβει και το δευτερο κομικ (που βρισκεται στο τριτο τευχος). Στο μεταξυ, μπορειτε ηδη να διαβασετε το απιθανο πρωτο κομικ που δημοσιευσαμε στο πρωτο μας τευχος με το ονομα “Η μπαλαντα της αρμυρης γραβατας – Μια ιστορια για τη ματαιοτητα του rock n’ roll”.
Και βασικα, μη μεινετε στα κομικς. Υπηρχαν πολλα αρθρα σε καθε τευχος, για πολλα και διαφορα θεματα. Μπορει να βρειτε κατι ενδιαφερον. Και μολις τελειωσει το ανεβασμα των παλιοτερων τευχων, το πλανο ειναι να αρχισουμε να ανεβαζουμε καινουρια. Stay tuned λοιπον…
Οk, σημερα ειναι writer’s block day για μενα. Οποτε το μονο που μπορω να προσφερω ειναι το κομικ αποκατω:
Καντε κλικ για μεγενθυση και καλο απογευμα!
